HOE IK TOEVALLIG DE GR5A WANDEL.

GR bewegwijzering op de grens tussen duin en zee in De Panne

De GR5A is een 600 km lange wandelroute langs de grenzen van het oude graafschap Vlaanderen. Dat komt nu ongeveer overeen met de grenzen van West- en Oost-Vlaanderen. Alle info vind je op op de website van de grote routepaden.

Sinds 2024 wandel ik regelmatig een stukje van dit pad door het Vlaamse land. Ik ben hier niet aan begonnen vanuit het grootse plan ‘ik ga de GR5A wandelen’, maar ben eerder toevallig de bordjes beginnen volgen. Toevallig? Ja, ik passeer wekelijks langs stukken van de route, want de GR loopt door De Panne. Dus zowel in De Panne, richting Oostduinkerke en Nieuwpoort en richting Houtem wandelde ik al regelmatig stukjes van het traject, zonder mij er echt bewust van te zijn.

Maar op één van mijn vele wandelingetjes door de duinen van De Panne vroegen een paar wandelaars mij langs waar de GR op dit punt verder liep en ik….had geen antwoord op hun vraag. Want ja, ik zag die bordjes wel vaak, maar omdat ik de weg hier op mijn duimpje ken, let ik er nooit echt op. Dat vond ik niet kunnen. Ik, die alle wandelpaadjes in de streek denk te kennen, kon deze mensen niet zeggen welke richting ze uit moesten. Dus zo besloot ik de rood-witte streepjes wat actiever te volgen. 

Mijn trajecten

Vanuit De Panne heb je twee keuzes: verder langs de zeée richting Oostende of naar het Zuiden richting Far West. Ik ben zonder groot doel aan dit project begonnen en ook zonder plan. Ik wandel een stuk als ik er zin in heb op de plek waar ik op dat moment zin heb. 

Ik zal een korte omschrijving geven van de trajecten die ik al afgelegd heb, in chronologische volgorde. 

1. vaak: De Panne - ODK - 14 km

2. 24/05/24: Oostende - De Haan - 17.6 km 

3. 31/05/24: De Panne - Houtem - 20.5 km

4. 14/6/24: ODK- Westende - 20.5 km

5. 10/07/24: Houtem - Sixtusbossen - 31.5 km 

6. 20/08/24: Sixtusbossen - Rode Berg - 31.2 km

7. 22/09/25: Houtave - Brugge - 27 km 

8. 23/09/25: Brugge - Sluis - 27 km 

= 189.3 km 

Goed bezig, maar nog lang niet klaar met dit project, zoals blijkt op het overzichtskaartje

Blauw= de volledige GR5A. In kleur de stukjes die ik al gewandeld heb.

1. De Panne - Oostduinkerke 

14 km - gpx

Op dit traject kan ik geen exacte datum plakken want ik heb het al veel gewandeld, niet altijd in 1 stuk maar ik heb zeker alle paadjes al veelmaals bewandeld. Het is dan ook een PRACHTIG stuk, misschien wel het mooiste stuk van de hele route. En ja, ik durf dit stellen, ook al heb ik nog maar één derde van de hele route bewandeld. 

Waar op de route zul je op een afstand van 14 km nog 80% op natuurlijke ondergrond kunnen wandelen? Waar zul je nog zo’n uitgestrekte duinenvlakte tegenkomen? Waar op de route zul je van het ene natuurgebied in het andere tuimelen, elk met zijn specifieke eigenheid? Van het Westhoekreservaat naar het Calmeynbos naar de Oosthoekduinen, het Kerkepannebos, de Noordduinen, tot boven op de Hoge Blekker om te eindigen in de Doornpanne.  De ruisende zee op de achtergrond krijg je er zomaar bij, langs het meest ongerept stuk strand van België. Als kers op de taart passeer je, sinds 2024, ook langs het Westerpunt in De Panne, een eigentijds uitkijkpunt dat volledig opgaat in de omgeving en van waarop je een oneindig zicht op de horizon hebt. Dat is genieten, dat is tot rust komen! 

duin en bos in De Panne

Westerpunt De Panne

het uitgestrekte strand van De Panne

Als je één stuk van de GR5A moet gewandeld hebben dan is het dit stuk. En als je dan toch in De Panne bent, stuur me een bericht, dan wandel ik graag een stukje met je  mee, want ik geniet nog elke keer opnieuw van de pracht van dit kleine hoekje van België. 

2. Oostende - De Haan 

24 mei 2024 - 17.6 km - gpx

Na mijn succesvolle en hart vullende eerste solo-hike op de Cleveland Way voerde ik vrijdag-wandeldag in, om het wandelritme dat ik had opgebouwd te blijven onderhouden. Ik heb zoveel deugd van wandelen. Het brengt me van piekermodus naar genietmodus. Deze vrijdag gingen we ‘s avonds op vriendenweekend in De Haan. Tja, dan wandel ik toch gewoon naar De Haan, en dat kan perfect langs de GR5A. Ik ging met de tram naar Oostende Station en volgde vandaar GR tot aan het vakantiehuisje, dat pal op de GR-route lag. Manlief kwam tegen de avond met auto, kinderen en bagage. 

In Oostende wandelde ik van het station naar de visserskaai, waar ik de overzetboot nam naar Oosteroever. Het was het weekend van Oostende voor Anker, dus ik had het geluk heel wat oude zeilschepen te zien. 

Aan Oosteroever volgt de GR het strand tot aan Vosseslag. Ik genoot van zee, zand, wind en een zonnetje. Ik was die ochtend thuis vertrokken in de chaos van het gezin, maar het uitzicht op de horizon, het ruisen van de golven, de variatie aan schelpen brachten me tot rust. Rust brengt energie. Zo ook de koffie die ik kocht in een strandbar en een reep Ovomaltine (mijn favo-energiesnack). 

Na het strand wandelde ik door het mooie De Haan en dan duikt de GR de Duinbossen in, één van de weinige bossen (het andere ligt in De Panne) langs de kust. Langs de route zag ik pijltjes naar ‘Slierberg’ en hoewel het niet op de GR-route lag, was ik te nieuwsgierig om de pijltjes te negeren. En zo slierde ik de grote glijbaan naar beneden, het kind in mij was dolgelukkig. Iets voorbij de Slierberg duikt de GR de polders in, ik volgde nog even de straat tussen de velden tot ik aan Hof ter Meulen kwam, de alpacaboerderij met ons vakantiehuis voor het weekend. 

strand Oostende Linkeroever

Oostende voor Anker

de Slierberg in De Haan

3. De Panne - Houtem 

31 mei 2024 - 20.5 km - gpx 

Vandaag wandel ik de andere kant op, het diepe West-Vlaanderen in. Ik had het traject niet echt voorbereid. Ik vertrok gewoon thuis en heb gewandeld tot ik er genoeg van had. Dit deel van de route is een grensgeval. Je volgt letterlijk kilometerslang de grens tussen België en Frankrijk. Je kruist de grens tussen duinen en polder. Je duikt onder de grens van het zeeniveau in de Moeren. Het traject is ook een grensgeval tussen heerlijk rustig en een beetje saai. 

Vanuit De Panne wandel je eerst nog een stukje door de duinen en doorkruis je in Adinkerke het Cabour, een uniek stuk fossiele duinen. Doe je de wandeling in omgekeerde richting dan kun je afsluiten met een heerlijke Picon bij Rita in Café Au Retour de la Chasse, een echt grenscafé waar ook Arnout Hauben zijn tocht langs de GR5A afsloot. 

Het pad gaat verder via het Groot Moerhof (een oude boerderij, nu bistro, waar de grens doorheen loopt). Zo kom je in de Moeren terecht en wandel je kilometers lang langs een straat op de grens, tussen velden, weides en boerderijen. Het laatste stuk naar Houtem zorgt voor wat afwisseling, zeker in de maai-mei-niet-maand, dan kun je heerlijk door het meer dan kniehoge gras struinen. 

In Houtem lijkt de tijd te zijn stilgestaan: kerk, kasseien, oude huizen en …stilte. 

Christopher kwam mij oppikken in Houtem met de auto, want openbaar vervoer is er helaas heel beperkt. 

op de grens in de Moeren

maai-mei-niet

Houtem kerk

4. Oostduinkerke - Westende 

14/6/24 - 20.5 km - gpx

Wat wel heel gemakkelijk is met het openbaar vervoer, is het stuk langs de kust. Je wandelt een stuk en neemt de tram terug naar je vertrekpunt, of omgekeerd. 

Ik nam die dag de tram van De Panne naar Oostduinkerke halte Schipgat en begon daar met wandelen. Ik was wat ziek geweest en wist niet goed wat mijn lichaam al aan kon. Maar ik kon op bijna elke plek de tram terug naar huis nemen. 

Vanaf halte Schipgat kun je op de GR5A aansluiten bij de Doornpanne. Het pad loopt verder langs verschillende duingebieden om in Nieuwpoort uit te komen op het strand. Daar wandel je tot aan de havengeul, waar je het overzetbootje naar de andere kant van de Ijzermonding kan nemen. Als….het bootje vaart. Ik wandelde op een weekdag in juni en helaas was er geen overzet die dag. Ik aarzelde even om dan hier maar te stoppen, maar ik genoot zo van het wandelen, ik had nog helemaal geen zin om huiswaarts te trammen. Ik deed mijn oortjes in, zette wat leuke shanty’s op (Fisherman Friends) en wandelde de haven rond, genietend van al het zeeleven rond me heen, zoals enkele zeehonden die liggen te rusten op de zandbanken. 

Als je de haven rond bent, kom je in het natuurgebied Ijzermonding, een leuke plek voor vogelaars. Vanaf Lombardsijde kronkelt het pad door het strookje duin tussen zee en trambaan, meestal op gravel-ondergrond, ideaal voor liefhebbers van wat hardere ondergrond. In Westende wandel je een stukje langs de dijk. 

Ik volgde de GR tot hij terug richting land buigt en nam daar, aan halte Bellevue, de tram naar huis. 

havengeul Nieuwpoort met de vuurtoren

zeehonden in de Ijzermonding

door de duinen naar Westende

5. Houtem - Sixtusbossen  

10/07/24 - 31.5 km - gpx

Voor de kinderen terug thuis kwamen van kamp, trakteerde ik mezelf nog op een wandeldagje. Ik had wel zin in nog wat GR en besloot verder te wandelen vanuit Houtem. 

Christopher zette mij ‘s morgens af waar hij me vorige keer had opgepikt en ik begon te wandelen, regenjas aan. Deze etappe loopt voor meer dan de helft langs de straat, maar ik keek rond me en genoot. Ik genoot van de prachtige wolken en de overvloed aan wilde bloemen, ik maakte foto’s van elk kapelletje (veel dus) en kwam oog in oog te staan met een haas. Ik kwam een bordje tegen met daarop ‘Stap uit je hoofd, omarm je hart, en wandel samen door het leven’. Dat is echt wat ik die dag gedaan heb, met heel mijn hart genoten van de wandeling. 

Van Stavele tot in Roesbrugge volgt het pad de IJzer, dat zorgt voor een leuke afwisseling op de route. Aan het eind van de dag passeerde ik het bospark van De Lovie, om te eindigen aan de parking van de Sixtusbossen. 

De kilometers vlogen onder mijn voeten door, ik wandelde die dag 31.5 km, een persoonlijk record. Ook vandaag kwam taxi Christopher mij oppikken en ik leidde hem via West-Vleteren naar huis want ik vond dat ik vandaag wel het beste bier van de wereld verdiend had. 

brug over de Ijzer naar Beveren

uit mijn hoofd, in mijn hart

kapelletjes in de Westhoek

6. Sixtusbossen - Rode Berg

20/08/24 - 31.2 km - gpx

Ik had zo genoten van de vorige etappe dat ik graag nog ééntje wou doen en liefst méér dan één dag. Dus plande ik, net voor ik terug aan het werk ging, een driedaagse langs de GR5A, van de Sixtusbossen tot in Menen, in totaal 80 km. 80 km in drie dagen is niet weinig, zeker niet met rugzak en tent, maar het is niet evident om plekjes te vinden om je tent op te zetten in Vlaanderen, waardoor ik lange etappes moest maken. 

Mijn lief speelde nog maar eens chauffeur en zette mij ‘s morgens vroeg af aan de Sixtusbossen. De dag begon zonnig en bossig, zoals ik het graag heb. Maar na het kleine stukje bos volgden veel asfalt-wegen. In tegenstelling tot vorige keer lukte het me vandaag minder om te genieten. Ik had het lastig en kreeg pijn aan mijn voet. Het was heel veel van 't zelfde: velden en weiden. Ik raakte vandaag niet uit mijn hoofd, in mijn hart.  

Aan de Poperingevaart was de bewegwijzering heel verwarrend en wandelde ik een stuk de verkeerde kant op. Omdraaien dus en de Poperingevaart de andere kant op volgen, tot ik  langs mooie paadjes in het stadspark van Poperinge terecht kwam. Een mooi plekje voor een welverdiende pauze, ik was al moe, maar zat nog maar halfweg. Tijdens de lunch begon het licht te spetteren. Met mijn regenjas en pijnlijke spieren begon ik aan deel twee van de tocht. De weg uit Poperinge was minder idyllisch dan de toegangsweg. Ik stootte op een hek aan het stadspark en moest omlopen. Verder ging het pad door wat woonwijken en begon het steeds harder te regenen. Eens uit Poperinge volgt het pad de vaart, maar een hoge strook verwilderde bomen en struiken ontneemt je het uitzicht. Ik liep tussen een hoge haag en een patattenveld in de stromende regen. Ik vond er niets idyllisch meer aan, bovendien kreeg ik meer en meer pijn aan mijn rechtervoet. Ik stootte op een tweede afsluiting: een boer die zijn erf niet langer openstelt als doorgang voor wandelaars, dus nog ommetoertje. Ik begon te verlangen naar een cafeetje en een warme tas koffie en misschien zelfs een pannenkoek daarbij. Ja, een pannenkoek leek me echt een goed idee. Maar er was geen cafeetje te bespeuren. Alleen maar straten, velden en regendruppels. Nat tot op mijn onderbroek kwam ik aan in Westouter en dook het eerste overdekte bushokje in dat ik tegenkwam. Eindelijk droog, eindelijk even zitten. 

In Westouter waren er wel cafeetjes maar ik was zo nat dat ik me er zelf niet binnen waagde. Bovendien was het niet ver meer naar de camping en wie weet hadden ze daar wel pannenkoeken. 

Na een rustpauze wandelde ik de laatste kilometers van de dag, met een pijnlijke voet, maar nu wel door het prachtige bos op de flanken van de Rode Berg. 

Als beloning stopte het met regenen toen ik mijn tentje opzette op camping De Nachtegaal. Ik kon geen pannenkoeken krijgen, maar wel droog en warm zitten in een zetel in de serre alias leefruimte, met een lekker biertje en een zakje chips. 

veel asfalt richting Poperinge

kletsnat schuilen in bushokje

vlonderpad richting Rode Berg

Ik had te veel pijn aan mijn voet - hielspoor bleek later - om de volgende twee geplande etappes te wandelen. Ik nam een dagje rust op de camping en wandelde de dag erop langzaam 15 km naar Ieper, waar ik de bus naar huis nam. 

De ontwikkelde hielspoor zou ik helaas nog een paar maanden meeslepen. 

Het zou ook nog even duren voor ik weer zin had in GR’en, ik had het even gehad. Te veel asfalt, te weinig variatie naar mijn goesting. Maar ik pik de draad terug op, over etappe 7 en 8 vertel ik in de volgende blogpost. 

Heb jij ook zin om een etappe van de GR5A te wandelen? Stel mij gerust al je vragen.