LEE TRAIL

Ik wandelde de Lee trail van 30 juli tot 1 augustus 2025. In deze blog lezen jullie het verslag van dit avontuur. Ik geef een overzicht van alle praktische info 'in het kort' en mijn persoonlijk verslag 'in het lang'.

Alle officiële informatie en de gpx-file vind je op de pagina van toerisme Luxemburg.

Het is altijd nuttig om die informatie te bekijken voor je vertrekt, zo ben je op de hoogte van recente wijzigingen of aandachtspunten.

MIJN LEE-HIKE IN HET KORT

DAG 1: ETTELBRUCK - BOURSCHEID MOULIN

camping Gritt -> camping Du Moulin

• camping Gritt , camping Du Moulin

  
  

• reservatie campings aanbevolen. In Ettelbruck vind je ook camping Ettelbruck.

  
  

• navigatie: kaart (wandelkaart escapardenne trail) + bewegwijzering => toch 1x fout gelopen)

  
  

• bevoorrading/eten mogelijk op beide campings (in de zomer)

  
  

• drinkwater: neem voldoende water mee, weinig mogelijkheid tot herbevoorraden, zelfs water vinden om te filteren is moeilijk

  
  

• treinstation in Ettelbruck en Michelau.

  
  

• pittige beklimming + afdaling op de laatste 4km

DAG 2: BOURSCHEID MOULIN - HOCHSCHEID

camping Du Moulin -> cafe Beim Annette

•  WTMG cafe Beim Annette (ontdek het prachtige initiatief WTMG en maak je lid!)

  
  

• navigatie: kaart + bewegwijzering + GPX op Garmin-horloge

  
  

• overnachten kan ook in Camping Du Nord, na 13km. Deze camping was volzet toen ik er passeerde.

  
  

• onderweg iets eten/drinken kan in Dirbach Plage, maar de openingsuren zijn beperkt.

  
  

• ik filterde water van de Sauer

  
  

• treinstation in Goebelsmühle

  
  

• bijna 1000 hoogtemeters, met een pittige beklimming op het eind, waarna je op een prachtige kam loopt naar Hoscheid.

DAG 3: HOCHSCHEID - KAUTENBACH

cafe Beim Annette -> station Kautenbach

• Station Kautenbach: treinregeling Luxemburg. Openbaar vervoer in Luxemburg is volledig gratis. Maar voor een ticketje naar België betaal je natuurlijk wel.

  
  

• Ik vond de regeling ook op de app van NMBS en kocht mijn treinticket ter plekke op NMBS International.

  
  

• navigatie: kaart + bewegwijzering + GPX op Garmin-horloge

  
  

• Bevoorrading: er is een café in Kautenbach maar dat was gesloten toen ik er was. Aan het station staat een dranken-/koekjesautomaat.

  
  

• Water filteren onderweg is mogelijk.

  
  

• Prachtige paadjes in het bos en nog wat leuke rotsachtige stukken. Op het eind een stevige afdaling over de leistenen.

MIJN LEE-HIKE IN HET LANG

DAG 1: ETTELBRUCK - BOURSCHEID MOULIN

Ik was de dag ervoor met de trein naar Ettelbruck gereisd. Vanuit De Panne duurt deze reis 5u15. Er is een rechtstreekse trein vanuit Luik.

Ik sliep een nachtje op Camping Gritt. Camping Ettelbruck was volzet, zelfs voor een klein trekkerstentje was er geen plaats meer. In het hoogseizoen dus zeker je campings op voorhand boeken. (ik plande deze tocht last-minute, dus veel voorhand was er niet)

Vanaf Camping Gritt wandel je een kleine 2km naar de aansluiting op de Lee Trail, aan het monument van General George Patton. Voor mij een onbekende, maar elke WOII-kenner weet wie hij is. Het pad gaat daar direct goed omhoog en brengt je recht in de natuur. De Lee Trail biedt echt een mooie afwisseling aan paden: smallere en bredere, in het bos, tussen de velden, rotsachtig of aarde. Het komt allemaal aan bod in een mooi gedoseerde afwisseling. Stukjes straat zijn zeldzaam en rustig.

Ik genoot met volle teugen van het groene bosbad om me heen. Wandelen zonder ziek zijn (lees mijn blog over de Hardangervidda-hike), is toch een stuk aangenamer. Pas nu besef ik hoe zwaar ik het toen eigenlijk had. Mijn gedachten gingen de eerste dag wel af en toe nog in piekermodus, en mijn rechtervoet had het wat lastig, die heeft soms zo van die dagen.

Aan het uitzichtpunt "Predigtstuhl" nam ik een middagpauze, even iets eten en mijn voeten verzorgen: sokken uit, voeten laten drogen en de de beginnende pijne plekken inwrijven met Gehwol. Terug enthousiast op pad, volgde ik het mooie dicht begroeide pad naar beneden. Een boomstam versperde de route, te hoog om over te klimmen, te laag om onder te gaan met mijn rugzak. Rugzak eerst erover, dan ik eronder. 't Was best een pittige afdaling. Beneden gekomen vond ik echter geen pijltjes meer. Toen daagde het me: ik was vergeten een blik op de kaart te werpen na mijn pauze. Ik moest daar het pad naar achteren nemen, een pad waar ik niet eens op gelet had. Dus die pittige afdaling moest ik weer omhoog. En als dat te wijten is aan je eigen onoplettendheid dan is dat dubbel zo lastig. Ben daar toch een paar liters zweet verloren. Het pad ging daarna nog even verder omhoog, om daarna via rustigere wegen naar Michelau te lopen. Zoek niet verder, in Michelau is geen winkel of cafeetje. Wel een station, moest je dagwandelingen willen maken.

Vanuit Michelau is het niet meer zo ver naar de eindhalte van etappe 1, maar neem toch maar even de tijd om iets te eten en te drinken. Het pad gaat namelijk 2 km omhoog. Vandaaruit zie je Camping Du Moulin in Bourscheid al liggen. In de diepte. Dus ja, eerst nog 2 km omlaag, een steile afdaling waar geen einde aan lijkt te komen.

Maar dat einde komt er toch en dan ben je aan Camping Du Moulin. De camping heeft een bar, een klein winkeltje, een trekkersveldje langs het water en proper sanitair. Meer had ik niet nodig. Maar de pizza, waar ik onderweg al van aan 't dromen was, werd er die avond ook geserveerd, dus ik had zelfs meer dan ik nodig had.

DAG 2: BOURSCHEID MOULIN - HOCHSCHEID

Ik ontwaakte in een vochtig, ietwat mistig landschap. Het had 's avonds goed geregend en het vocht bleef hangen in de vallei. Het zorgde voor een prachtig zicht op het kasteel in de verte. Ik voegde wat verse bramen toe aan mijn ontbijt en propte daarna de kletsnatte tent weg. Op pad!

Eerst een stukje langs de Sauer, die de omliggende bomen en huizen prachtig weerspiegelde. Daarna was het tijd om te klimmen, richting Bourscheid. Onderweg zag ik een zonovergoten plek in het bos en nam ik een 'droogpauze'. Alle vochtige spullen legde ik open in de zon en ik wachtte. Het drogen ging trager dan normaal, ondanks de zon was de luchtvochtigheid eerder hoog. Maar ik kon een bijna droge tent wegsteken. Altijd leuk 's avonds en al dat water moest ik al niet meer meesleuren op mijn rug.

Onderweg kruiste ik af en aan wat andere Lee-trail-hikers die ik ook al op de camping gezien had.

Het pad werd wat uitdagender vandaag, met veel rotsige stukken, zo plezant!

In Dirbach nam ik een uitgebreide pauze aan de rivier. Ik besloot voor een warme maaltijd te gaan en maakte een zakje droogvoeding klaar en nog een tasje koffie met m&m's om af te sluiten. Ik vulde er ook mijn fles op met de waterfilter. In Dirbach steek je de Sauer over op een brug die ook de toegangsweg is naar het hotel dat daar tegen de rotsen gebouwd is. Het pad loopt over het terras.

Na een vlakker stuk gaat het pad weer omhoog. En omlaag. Er staan heel wat hoogtemeters op het programma in de tweede etappe. Ik paste een nieuw trucje toe waarbij ik het pad en mezelf op het pad visualiseerde in mijn hoofd. De Mieke in het hoofd van Mieke wandelde rustig en zonder problemen stap voor stap verder op het prachtige pad. Zo kon ik mijn aandacht afleiden van de pijn in mijn benen en voeten en bleef ik toch heel hard in de omgeving. Het was een goede mindfulness-oefening voor mij.

Ook vandaag is de het laatste stuk van de etappe naar boven. Daar werd ik verrast door een smalle bergkam, uit leisteen, met een prachtig zicht op de vallei. Wat een heerlijk stuk om te wandelen.

Ik wandelde ondertussen met Patrick uit Brugge en 2 andere hikers uit Roeselare, die op dezelfde plek gingen slapen als ik. Ik vond het een geruststellend idee om op dit stuk niet alleen te wandelen. Het was ondertussen ook goed beginnen regen, dus de stenen waren glad. Ik wandelde al zowat het hele traject met mijn wandelstokken, maar zeker hier was het nuttig om ze bij te hebben.

In Hoscheid aangekomen wandelden we met ons 4 naar Cafe Beim Annette, waar we ons tentje in de tuin mogen opzetten. Café Beim Annette is een Welcome to my Garden-host. WTMG is een initiatief die mensen verenigt die hun tuin gratis ter beschikking stellen als kampeerplekje voor wandelaars en fietser. Ook Patrick, mijn mede-hiker is een WTMG-host van het eerste uur. Dankzij Annette vonden wij een plekje in Hoscheid, want iets anders is er niet in de buurt. De camping dichtst in de buurt was volzet en het hotel in Hoscheid is ondertussen gesloten.

We genoten van een biertje in het café en speciaal voor ons maakte Annette spaghetti, want op de levering van de pizza kon je niet al te hard vertrouwen volgens haar.

Na een gezellige avond met 4 West-Vlamingen ging ik een onweerachtig begin van de nacht tegemoet in mijn tent.

DAG 3: HOSCHEID - KAUTENBACH

Om 7:00 begon ik met wandelen, ik was toch vroeg wakker door het regengedruppel op mijn tent. Ik werd beloond met wat zonnestralen tussen de nevelwolken in de vallei. Op het eerste deel van mijn pad kwam ik leuke instrumenten tegen op de 'Klangwanderweg'. Vooral de knikkerbaan in het bos vond ik heel cool. De paadjes waren smal en dichtbegroeid, mijn regenbroek had dan toch een functie.

Veel mooie bospaadjes op het programma vandaag, maar ook wat rotsachtige stukken en de typische leisteenpaadjes. De leistenen liggen verticaal tegen elkaar en vormen een uitdagende ondergrond om op te wandelen, zeker als het dan nog eens steil omhoog of omlaag gaat.

Regelmatig genoot ik van de mooie uitzichten op de valleien. Om het plaatje helemaal compleet te maken tuft er nog een trein doorheen die net uit de tunnel komt.

De hoogtemeters van gisteren zaten nog in mijn benen, dus naast het genieten was het ook wat afzien. Mijn rugzak begon zwaarder door te wegen, ik kreeg wat pijn hier en dan wat pijn daar. Ik nam meerdere korte pauzes om even op adem te komen en te drinken. Na zo'n pauze ging het altijd weer wat beter. Het laatste pad naar Kautenbach liep terug over de leistenen en steil bergaf, echt geen gemakkelijke ondergrond. Toen een trailrunner mij lichtvoetig passeerde, besloot ik ook het gevecht met de zwaartekracht te minderen en ook zo lichtvoetig als mogelijk naar beneden te 'huppelen'. Het vraagt een goede inzet van de buikspieren en de bovenbenen, maar 't gaat wel een stuk vlotter.

Als toetje kreeg ik nog een fikse regenbui en bereikte kletsnat de eindmeet van de Lee-trail. Ik repte me naar het station om de trein van 13u te halen. Ik had gelukkig nog een set droge kleren, die ik aantrok in het toilet en er stond een automaat waar ik een frisdrank en een zoutje kon kopen. Helemaal klaar om de lange treinrit naar huis aan te vatten. Het eerste deel van de reis, van Kautenbach naar Luik, is trouwens een heel mooi stukje.

Mijn hikershart is helemaal opgeladen op de Lee-trail. Het is een trail zoals ik het graag heb: bijna volledig in de natuur, met toch een klein beetje comfort onderweg op de campings. De afwisseling tussen de verschillende soorten paden, tussen het stijgen en dalen, maakt dat de trail geen moment verveeld. Af en toe zijn er wat uitdagende stukjes, maar met goede schoenen en best ook wandelstokken zijn deze voor elke ietwat getrainde wandelaar haalbaar.

Heb jij ook zin gekregen om de Lee-trail te wandelen?

Contacteer mij gerust als je vragen hebt, ik help je graag verder.